San
Завеса (საფარი) - რას ნიშნავს სუფიზმში? არის თუ არა მაიას ანალოგი ინდურ ფილოსოფიაში? რა სახის საფარები არსებობს სუფიზმში?
San
სირთულეების სახეები ინდივიდუალურია, მაგრამ ალბათ რაღაცა ზოგადიც არის, რაც ყველა მაძიებელს თუ მოსწავლეს შეეხება. მაგალითად ისეთ ჩვევებთან ბრძოლა, რომლებიც ადამიანს ხელს უშლის სულიერ განვითარებაში. ჩვენში მყოფი უამრავი მე-ს გამთლიანების პროცესი გარკვეულ სულიერ პროცესებთან არის დაკავშირებული.
San
აღმოსავლურ სწავლებებში ხშირად გვხვდება გამონათქვამები სულიერი გზის სირთულის შესახებ. არაერთი მისტიკოსი ამბობს, რომ მასწავლებლის გარეშე გზის დაწყებაზე, ფიქრიც კი არ უნდა გაბედო. მაინტერესებს რა სირთულეებს გულისხმობენ ?
San
სპილო და უსინათლო ადამიანები
ერთი აღმოსავლური იგავი მოგვითხობს სპილოს შესახებ, რომელიც ერთ პატარა ქალაქში გამოჩნდა. ქალაქის მცხოვრებლებს წაეკითხათ და გაეგონათ ამ ცხოველის შესახებ, თუმცა საკუთარი თვალით არასოდეს ენახათ იგი. სპილოს სანახავად უამრავი ხალხი შეგროვდა და ყველა აკვირდებოდა უცხო ცხოველს. ამ ქალაქში ასევე 5 უსინათლო ადამიანიც ცხოვრობდა და მათაც გაიგეს სპილოს შესახებ.
უსინათლოები დაინტერესდნენ, მაგრამ რაკი დანახვა არ შეეძლოთ სანახავად წასვლისაგან თავს იკავებდნენ, ვიდრე ერთმა კაცმა არ ურჩიათ მისულიყვნენ და ხელით შეხებოდნენ ცხოველს. ამის შემდეგ უსინათლოებს შეეძლებოდათ, ჩამოეყალიბებინათ საკუთარი წარმოდგენები, თუ რას წააგავდა სპილო.
საბოლოოდ უსინათლოებმა გადაწყვიტეს და სპილოს სანახავად წავიდნენ. ისინი ხელით შეეხნენ სპილოს და ცოტა ხნის შემდეგ ჩამოჯდნენ, რათა საკუთარი მოსაზრებები გაეზიარებინათ ერთმანეთისათვის.
კაცმა რომელიც სპილოს ტანს შეეხო, თქვა რომ ცხოველი მსხვილი ხის ტოტს წააგავდა, მეორე უსინათლომ რომელმაც სპილოს კუდს შეახო ხელი თქვა, რომ ცხოველი დიდი გველის მსგავსი არსება იქნებოდა. მესამე უსინათლომ რომელიც სპილოს ფეხს შეეხო თქვა, რომ ცხოველი ძალიან წააგავდა სალ კლდეს, მეოთხე კაცი რომელიც სპილოს ყურს შეეხო ამტკიცებდა, რომ ეს რაღაც დიდი მარაოს მსგავსი იყო, მეხუთე კი რომელიც სპილოს გვერდებს შეეხო ამბობდა, რომ ცხოველი დიდი კედლის მსგავსი რამ იქნებოდა.
უსინათლოები საათების განმავლობაში ისხდნენ და ამტკიცებდნენ თავიანთ სიმართლეს და ყველა დარწმუნებული იყო საკუთარი პასუხის სიზუსტეში –არავის სურდა სხვისი აზრის მოსმენა. საბოლოოდ უსინათლოებმა გადაწყვიტეს ერთი ბრძენი კაცისთვის ეკითხათ რჩევა.
ბრძენმა უთხრათ: ყველა თქვენგანი მართალია და ამავდროულად ყველანი სცდებით. პასუხი მარტივია, ყველანი ცხოველის განსხვავებულ ნაწილებს შეეხეთ, ამიტომაც მხოლოდ ნაწილობრივი წარმოდგენა გაქვთ მის შესახებ და მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ თქვენს მოსაზრებებს გაცვლით და ერთ ნაწილად შეკრავთ, აუცილებლად მიხვალთ სწორ დასკვნამდეო.”
ამ იგავის მორალი ასეთია: შეუმცდარი არავინაა, ხშირ ჩვენ ვხედავთ სიმართლეს, ხშირად კი ვერა. რეალურ ცხოვრებაში კი, ადამიანები საგნებსა და მოვლენებს საკუთარ მნიშვნელობებს ანიჭებენ და მტკიცედ სწამთ, რომ მათი მოსაზრება სწორია. სიმართლის შესაცნობად, აუცილებელია მოვუსმინოთ სხვა ადამიანებს და მათი თვალითაც შევხედოთ საკითხს.
San
ერთხელ მოხუც ბრძენს კარზე ახლაგაზრდა გოგონამ დაუკაკუნა, რომელიც ცრემლებად იღვრებოდა. მან მოხუცს თავის ამბავი მოუყვა.
-აღარ ვიცი, როგორ გავაგრძელო ცხოვრება… – ხმის კანკალით თქვა მან, – მთელი სიცოცხლის მანძილზე ისე ვექცეოდი ადამიანებს, როგორც მსურდა, რომ მე მომქცეოდნენ, მათდამი გულწრფელი ვიყავი და გულს ვუშლიდი… ვცდილობდი, შეძლებისდაგვარად ყველასთვის სიკეთე მეკეთებინა, ვეხმარებოდი, რითაც შემეძლო. ამ ყველაფერს მართლა უანგაროდ ვაკეთებდი, მაგრამ პასუხად ბოროტება და დაცინვა მივიღე. ტკივილამდე მწყინს და უბრალოდ, დავიღალე… გევედრებით, მითხარით, რა გავაკეთო?
ბრძენმა მოთმინებით მოუსმინა და შემდეგ რჩევა მისცა:
-ყველაფერი გაიხადე და სულ შიშველმა გაიარე ქალაქის ქუჩებში, – მშვიდად წარმოთქვა მოხუცმა.
-მაპატიეთ, მაგრამ ჯერ მაგ დონემდე არ მივსულვარ… თქვენ ალბათ გაგიჟდით, ან მეხუმრებით! თუ ამას გავაკეთებ, არც კი ვიცი, რას მოიმოქმედებენ გამვლელები… ვინმე ნამუსს ამხდის ან მცემს…
მოხუცი უეცრად ადგა, გააღო კარი და მაგიდაზე სარკე დადგა.
-შენ გარეთ შიშველი გასვლის გრცხვენია, მაგრამ რატომღაც, საერთოდ არ გრცხვენია გაშიშვლებული გულით სიარული, ისე გაღებული გულით, როგორც ეს კარია ღია. მასში ყველას უშვებ, ვისაც არ ეზარება. სული – სარკეა, სწორედ ამიტომ ვხედავთ საკუთარი თავის ანარეკლს სხვა ადამიანებში. მათი სული სავსეა ბოროტებითა და მანკიერებებით – სწორედ ასეთ უსახურ სურათს ხედავენ ისინი, როცა შენს სუფთა გულში იხედებიან. მათ არ ჰყოფნით ძალა და ვაჟკაცობა იმისათვის, რომ აღიარონ, რომ შენ მათზე უკეთესი ხარ, და შეიცვალონ. სამწუხაროდ, ეს მხოლოდ ჭემარიტად მამაცი ადამიანების ხვედრია…
-მაშ, რა გავაკეთო? როგორ შევცვალო ეს მდგომარეობა, თუ ჩემზე არაფერია დამოკიდებული?- იკითხა გოგონამ
-აბა, წამომყევი, რაღაცას გაჩვენებ… ნახე, ეს ჩემი ბაღია. აი, უკვე ბევრი წელია, ვრწყავ ამ არნახული სილამაზის ყვავილებს და მათზე ვზრუნავ. მართალი რომ გითხრა, არც ერთხელ მინახანვს, როგორ იფურჩქნება ყვავილები. მხოლოდ აყვავებულ ყვავილებს ვხედავდი, რომლებიც სილამაზითა და სურნელით გიზიდავენ. ისწავლე ბუნებისგან. ისე ფრთხილად გადაშალე ადამიანების წინაშე გული, რომ ვერავინ შეამჩნიოს. მხოლოდ კარგ ადამიანებს გადაუშალე გული. მოშორდი მათ, ვინც ფურცლებს გაცლის, ფეხქვეშ იყრის და თელავს. ეს სარეველები შენამდე ვერ მოვლენ, ამიტომ მათ ვერაფრით დაეხმარები. შენში ისინი მხოლოდ საკუთარი თავის მახინჯ ანარეკლს დაინახავენ.
სამყაროში ბევრი მანკიერებაა, მაგრამ ვისაც სურს, შეუძლია, დარჩეს სუფთა. იყავი გულწრფელი საკუთარი თავისა და სხვების მიმართ, თუმცა გახსოვდეს, რომ ყველას გული არ უნდა გადაუშალო – ეს არც შენ გარგია და არც მათ წაადგება.
San
გზაჯვარედინზე
ერთ დილას სუფია გზების გასაყართან, გზის პირას იჯდა. მასთან ახალგაზრდა კაცი მივიდა და სთხოვა, შენი მოწაფე ვიქნებიო.
კარგი, ოღონდ მხოლოდ ერთი დღით, - უთხრა სუფიამ.
მთელი დღის მანძილზე მგზავრები ჩერდებოდნენ და სუფიას ადამიანისა და მისი ცხოვრების, სუფიზმისა და სუფიების შესახებ კითხვებს უსვამდნენ, დახმარებას სთხოვდნენ ან უბრალოდ პატივისცემას გამოხატავდნენ, ის კი მჭვრეტელურ პოზაში იჯდა, თავი მუხლებზე დაედო და ხმას არავის სცემდა. უპასუხოდ დარჩენილი მგზავრები მალე გაეცლებოდნენ ხოლმე.
უკვე მოსაღამოვებული იყო, როცა მასთან ერთი მძიმე ტვირთ მოკიდებული, ღარიბი კაცი მივიდა და უახლოეს ქალაქში როგორ მოვხვდეო, ჰკითხა. სუფია სასწრაფოდ წამოდგა, ტვირთი ჩამოართვა, ზურგზე მოიკიდა, ღარიბი გააცილა, ქალაქის გზაზე დააყენა და ისევ გზაჯვარედინზე დაბრუნდა. - ეს კაცი, ღარიბ გლეხს რომ ჩამოჰგავდა, შენიღბული წმინდანი და მაღალი რანგის ყარიბია თუ რა? - ჰკითხა ახალგაზრდამ.
იმ ხალხს შორის, ვინც დღეს ვნახეთ, ეს კაცი ერთადერთი იყო, ვინც მართლა იცოდა, რა უნდოდა. - მიუგო სუფიამ.